Greckie wojny
Druga wojna meseńska
Konflikt ten był kontynuacją pierwszej wojny meseńskiej, ale istnieją pewne przypuszczenia co do jego datowania. Niektóre źródła podają rok 668 p.n.e., inne jeszcze później. Sama wojna toczyła się między Spartą a Messenią. Jej katalizatorem był albo bunt niewolników, albo porażka Sparty w bitwie pod Hysiae.
Druga wojna meseńska rozpoczęła się od buntu Messeńczyków przeciwko Sparcie, kiedy Messeńczycy najechali Lakonię (jednostkę regionalną, której stolicą była Sparta). Bunt ten był wspierany przez miasto Argos. Pierwsza bitwa została stoczona pod Deres, a Aristomenes walczył znakomicie po stronie meseńskiej, a następnie został wybrany nowym królem.
Spartanie byli jednak w stanie przekupić meseńskich sojuszników, aby się wycofali, gdy z drugiej strony Spartanie przeszli do ofensywy. Straty w bitwach ostatecznie zmusiły Arystomenesa do wycofania się do miasta Ira (Eira) i stamtąd do rozpoczęcia najazdów na okoliczne miasta. Podczas jednego z tych najazdów sam Arystomenes został schwytany, ale udało mu się uciec, zanim został stracony.
Messeńczycy utrzymywali Eirę przez ponad dziesięć lat, zanim zdobyli ją Spartanie. Przed upadkiem miasta Spartanie pozwolili opuścić je kobietom i dzieciom, w tym królowi Arystomenesowi. Udał się on na Rodos, gdzie zginął jako bohater. Następnie bunt w Argos został stłumiony.
Dzięki stłumieniu buntu Spartanie zyskali szacunek wśród innych miast, co zmniejszyło ryzyko kolejnych powstań. Sparta stopniowo stała się silną militarystyczną potęgą w basenie Morza Śródziemnego.