Arystyp z Cyreny

Arystyp uważał, że celem życia jest osiągnięcie przyjemności. Był wybitnym zwolennikiem hedonizmu.

Sława Sokratesa sprowadziła go do Aten około 416 r. p.n.e., gdzie został jego uczniem. Arystyp później kazał płacić za swoje wykłady, odróżniając go od swojego nauczyciela. Później przebywał na dworze syrakuzańskiego tyrana Dionizjusza I, a następnie na dworze Dionizjusza II. Tutaj również poznał Platona, który skrytykował go za jego kosztowne życie bohemy, ale Arystydes nie miał nic przeciwko temu.

Arystydes cieszył się życiem i wszystkimi jego błogosławieństwami. Przyrównywał przyjemności do spokojnego morza, a smutki do wzburzonego morza. Radził wszystkim, aby cieszyli się życiem, póki mogą, ponieważ nie wiemy, co przyniesie przyszłość. Nie odrzucał przyjemności, nawet tej pochodzącej z "najbrzydszych źródeł". Głosił również, że przyjemność nie może nas zdominować. Według niego przyjemność nie kontroluje tego, kto się jej wyrzeka, ale tego, kto nie pozwala jej kontrolować siebie. Hedoniści stworzyli więc pewną etykę wolności.

Był również zwolennikiem sensualizmu. Twierdził więc, że ludzka wiedza pochodzi z percepcji zmysłowej.

Diogenes Laertios stwierdził, że Arystyp napisał wiele pism, ale w starożytności wciąż pojawiały się wątpliwości co do ich autentyczności.

Pod koniec życia powrócił do rodzinnej Cyreny, gdzie założył szkołę cyrenajską. Wśród jego uczniów była jego córka Arété, która przejęła szkołę po jego śmierci.