Greccy pisarze
Solon
Solon był greckim pisarzem, poetą i prawodawcą. Urodził się w 638 r. p.n.e. (Ateny) i zmarł w 559 r. p.n.e. (Ateny). Zaliczany jest do siedmiu największych mędrców Grecji.
Solon urodził się w biednej arystokratycznej rodzinie jako potomek króla Medontiusa. Swoje doświadczenia czerpał z podróży na Cypr i do Egiptu.
Kiedy Megerowie przejęli Salaminę i zaczęli zagrażać Atenom, Solon nakłonił Ateny do ataku na Megerę. Po wygranej wojnie Solon był celebrowany zarówno przez arystokrację, jak i zwykłych ludzi. Następnie został wybrany archontem i miał prawo zmieniać konstytucję i prawa. Sam wprowadził demokratyczne reformy, które wyprowadziły Ateny z kryzysu, a następnie zrezygnował z urzędu.
Reformy przeprowadzone przez Solona:
- Anulował wszystkie długi bez odszkodowania i wykupił zadłużonych obywateli z niewoli.
- Zniósł prawo, zgodnie z którym długi były gwarantowane własnym ciałem.
- Zniósł możliwość, że jeśli chłop nie mógł oddać części swojego rocznego plonu zboża, stawał się niewolnikiem.
- Zachęcał do rozwoju handlu i produkcji roślinnej, zakazując eksportu zboża. Zapewniło to również żywność dla jego ludu.
- Wprowadził powszechną amnestię.
- Zniósł przywileje rodzinne i podzielił ludność na cztery klasy według zamożności. Każda z tych grup mogła osiągnąć różne poziomy urzędu politycznego. Ale to również spowodowało walkę klas.
- Wprowadził możliwość, że każdy może od czasu do czasu odwołać się od decyzji jakiegokolwiek organu do sądu.
W literaturze Solonowi przypisuje się 5000 wersetów o różnej treści. Nie był więc tak ważnym poetą, ale ludzie cenili go za uczciwość i jasne myślenie. Pisał na przykład o sensie życia i poezji politycznej.
Solon zmarł w podeszłym wieku, a na jego cześć wzniesiono pomnik, gdzie nazwano go "świętym prawodawcą".